Επίμονη Θλίψη
Εάν κάποιος παγιδευτεί στην σκιά της θλίψης, της εσωστρέφειας, του πανικού, της απόγνωσης, σημασία δεν έχει το «γιατί».
Τι είναι η θλίψη;
Η θλίψη είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα το οποίο όλοι βιώνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Διάφορα γεγονότα μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους να αισθάνονται λυπημένοι ή δυστυχισμένοι, όπως η απώλεια ή η απουσία ενός αγαπημένου προσώπου, το διαζύγιο, η απώλεια εργασίας ή εισοδήματος, ένα οικονομικό πρόβλημα, τα προβλήματα στο σπίτι ή το κοινωνικό άγχος.
Μία αποτυχία στις εξετάσεις ή η μη εύρεση εργασίας ή άλλα απογοητευτικά γεγονότα μπορούν επίσης να προκαλέσουν θλίψη. Ωστόσο, ένας άνθρωπος που είναι λυπημένος μπορεί συνήθως να πάρει ανακούφιση από το κλάμα ή το ξέσπασμα. Αυτό συμβαίνει επειδή η θλίψη είναι πιθανότερο να συνδέεται με ένα συγκεκριμένο έναυσμα.
Η θλίψη συνήθως υποχωρεί με το πέρασμα του χρόνου. Αν δεν υποχωρήσει ή αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να λειτουργήσει φυσιολογικά, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι της κατάθλιψης. Εάν κάποιος αντιληφθεί ότι τα συμπτώματα επιδεινωθούν ή διαρκέσουν περισσότερο από 2 εβδομάδες, θα πρέπει να απευθυνθεί σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο.
Η θλίψη είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα που όλοι βιώνουμε κάποιες φορές στη ζωή μας.
Ένας αριθμός γεγονότων μπορεί να κάνει τους ανθρώπους λυπημένους ή δυστυχισμένους, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ένα διαζύγιο, ή απώλεια της δουλειάς ή εισοδήματος, τα οικονομικά προβλήματα, τα οικογενειακά προβλήματα ή το κοινωνικό άγχος.Η αποτυχία στις εξετάσεις, η μη εύρεση εργασίας ή άλλες απογοητευτικές καταστάσεις μπορεί να προκαλέσουν θλίψη. Ωστόσο, ένα άτομο το οποίο είναι λυπημένο μπορεί να βρίσκει ανακούφιση στο κλάμα, στο ξέσπασμα ή στην συζήτηση για τα προβλήματά του.
Η θλίψη συνήθως περνάει με τον καιρό. Αν δεν περάσει, ή αν το άτομο δεν μπορεί να λειτουργήσει φυσιολογικά, αυτό μπορεί να είναι σημάδι κατάθλιψης. Αν τα συμπτώματα επιδεινώνονται ή διαρκούν περισσότερο από 2 εβδομάδες, το άτομο πρέπει να μιλήσει σε ένα γιατρό.
Τι είναι η θλίψη; 4 μύθοι για την θλίψη
Θλίψη είναι μια φυσική αντίδραση στην απώλεια. Είναι ο συναισθηματικός πόνος που αισθάνεται κάποιος όταν κάτι ή κάποιος που αγαπάει φεύγει μακριά του. Όσο πιο σημαντική η απώλεια, τόσο πιο έντονη η θλίψη.Μπορούμε να συνδέσουμε τη θλίψη με το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, η οποία είναι συχνά η αιτία του πιο έντονου είδους θλίψης, αλλά οποιαδήποτε απώλεια μπορεί να προκαλέσει θλίψη, όπως:
- Το διαζύγιο ή η διάλυση μιας σχέσης
- Η απώλεια της υγείας
- Η απώλεια της εργασίας
- Η απώλεια της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας
- Μια αποβολή
- Η συνταξιοδότηση
- Ο θάνατος ενός κατοικίδιου ζώου
- Η ματαίωση ενός ονείρου
- Η σοβαρή ασθένεια ενός αγαπημένου προσώπου
- Η απώλεια μιας φιλίας
- Η απώλεια της ασφάλειας μετά από ένα τραύμα
- Η πώληση του σπιτιού της οικογένειας
Ωστόσο, ακόμη και με ανεπαίσθητες απώλειες μπορεί να οδηγηθούμε σε θλίψη. Για παράδειγμα, μπορεί να βιώσετε τη θλίψη μετά τη μετακίνηση μακριά από το σπίτι, την αποφοίτησή από μια σχολή, την αλλαγή θέσης εργασίας ή την αποχώρηση από μια καριέρα που αγαπούσατε. Ο καθένας θλίβεται με διαφορετικό τρόπο Το πένθος είναι μια προσωπική και άκρως ατομική εμπειρία. Το πώς θλίβεται κάποιος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων η προσωπικότητά του, το στυλ του, η εμπειρία της ζωής του, η πίστη του και η φύση της απώλειας.
Η διαδικασία του θρήνου παίρνει χρόνο. Συμβαίνει σταδιακά. Δεν υπάρχει «φυσιολογικό» χρονοδιάγραμμα θρήνου. Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να αισθάνονται καλύτερα σε εβδομάδες ή μήνες. Για άλλους, η διαδικασία πένθους μετριέται σε χρόνια. Όποια και αν είναι η εμπειρία σας, είναι σημαντικό να είστε υπομονετικοί με τον εαυτό σας και να επιτρέψετε στην διαδικασία να ξετυλίγεται φυσικά.
Μύθοι και αλήθειες για τη θλίψη
ΜΥΘΟΣ: Ο πόνος θα φύγει γρηγορότερα αν τον αγνοήσουμε. Γεγονός:
Προσπαθώντας να αγνοήσετε τον πόνο σας ή να τον κρατήσετε ισοπεδωμένο θα τον κάνετε χειρότερο μακροπρόθεσμα. Για την πραγματική ίαση είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζουμε τη θλίψη μας και να ασχολούμαστε ενεργά με αυτήν.
ΜΥΘΟΣ: Είναι σημαντικό να διατηρείτε ένα «ισχυρό προφίλ» κατά την διάρκεια που βιώνετε την απώλεια. Γεγονός:
Αίσθημα λύπης, φόβου ή μοναξιάς είναι μια φυσιολογική αντίδραση στην απώλεια. Το κλάμα δεν δείχνει αδυναμία. Δεν χρειάζεται να είστε γενναίοι μπροστά στην οικογένεια ή στους φίλους σας .Η εξωτερίκευση των αληθινών συναισθημάτων σας μπορεί και να σας βοηθήσει.
ΜΥΘΟΣ: Αν κάποιος δεν κλάψει δεν έχει βιώσει συναισθηματικά την απώλεια. Γεγονός:
Το κλάμα είναι μια φυσιολογική αντίδραση στη θλίψη, αλλά δεν είναι η μόνη. Εκείνοι που δεν κλαίνε μπορεί να αισθανθούν τον πόνο εξίσου βαθιά με τους άλλους. Απλώς μπορεί να έχουν άλλους τρόπους να το δείξουν αυτό.
ΜΥΘΟΣ: Η θλίψη θα πρέπει να διαρκέσει περίπου ένα χρόνο. Πραγματικότητα:
Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος χρονικό πλαίσιο για το πένθος. Το πόσο καιρό διαρκεί μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Όταν η θλίψη διδάσκει… τι πρέπει να αλλάξεις στη ζωή σου!
Όταν κάποιος είναι βυθισμένος στη θλίψη, δεν ελπίζει, δεν χαίρεται τη ζωή του, απογοητεύεται εύκολα και κάποιες φορές αποθαρρύνεται να συνεχίσει την προσπάθεια για να βγει από τον φαύλο κύκλο των αρνητικών συναισθημάτων, την ψυχικής κατάπτωσης & της απογοήτευσης.
Όσο περισσότερο πιέζει τον εαυτό του να νικήσει την θλίψη, να την προσπεράσει & να βρει τρόπο να την καταπολεμήσει νιώθει ενοχές που δεν μπορεί να το καταφέρει, θυμώνει με τον εαυτό του και αυτός ο θυμός μετουσιώνεται ξανά σε θλίψη. Όταν κάποιος νιώθει έτσι, το μυαλό και η καρδιά του μουδιάζει & προσκολλά σε ένα σημείο και δεν μπορεί να προχωρήσει εύκολα, να βρει ένα καινούργιο ρυθμό, νόημα ζωής, σκοπό ύπαρξης.
Αυτό που φοβάσαι, οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις ενοχές,απογοήτευση ή ντροπή γυρίζει γύρω σε καθιστά συναισθηματικά ευάλωτο. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να είχες κάνει περισσότερα για να αποτραπεί ένα γεγονός στη ζωή σου, αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου & θλίβεσαι γιατί σε θεωρείς υπαίτιο για ότι στρεβλό, ολέθριο & άσχημο έχει συμβεί στη ζωή σου. Αυτές οι σκέψεις σε κατακλύζουν & στροβιλίζουν έντονα και αδυσώπητα σε βαθμό που σε κάνουν να νιώθεις έντονο συναίσθημα αναξιότητας, παραίτησης και ενοχικότητας, μέχρι που νιώθεις πως δεν αξίζεις για κανένα και για τίποτε.
Αισθάνεσαι πως δεν είσαι αρκετά καλός & άξιος για αυτό το πρόσωπο, για αυτή τη δουλειά, για τη ζωή σου μέχρι που νιώθεις τόσο κουρασμένος που με δυσκολία αναπνέεις. Πιστεύεις πως δεν αξίζεις να σε αγαπούν, για αυτό και δεν ζητάς εύκολα βοήθεια από τους άλλους.
Όσο όμως αποδέχεσαι την θλίψη σου, όχι σαν ένα μελανό σημείο στη ζωή σου, αλλά σαν μια κατάσταση που απλώς συμβαίνει, χωρίς να την επικρίνεις ή να βάλλεις κατά του εαυτού σου, αλλά και χωρίς να την επικαλείσαι με αδιέξοδο τρόπο, τόσο και εκείνη μπορεί να γίνει ένας φίλος και όχι ένας εχθρός σου.
Αν την αποδεχθείς σαν ένα φίλο που ήρθε να σε βρει για να σου δώσει το μήνυμά της, για να σε διδάξει κάτι, να σου επισημάνει αλήθειες, να σε διδάξει κάτι, να σε προστατέψει από κάτι σοβαρότερο θα αισθανθείς πιο καθησυχασμένος, πιο συγκροτημένος, πιο ώριμος και πιο έτοιμος για τις μεγάλες αλλαγές που για καιρό βρίσκονταν σε αναμονή. Αν την αντιμετωπίσεις με σεβασμό, θα την αισθανθείς διαφορετικά, δεν θα προσπαθήσεις να την αλλάξεις, να την ελέγξεις, να της επιβληθείς.
Η θλίψη έρχεται για να σου πει ότι κάτι πρέπει να αλλάξεις στη ζωή σου. Κάτι στον τρόπο σκέψη σου και στον τρόπο προσέγγισης της αλήθεια σου δεν είχε φανερωθεί ακόμα.
Κάθε σύμπτωμα σου, που μπορεί να το θεωρείς ως άχρηστο, είναι χρήσιμο τελικά, αν δεις την ωφέλειά του. Αν δηλαδή νιώθεις αδύναμος, η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να πάψεις να φαντασιώνεσαι τον εαυτό σου ως παντοδύναμο και χρειάζεται να δεχτείς και να αντικρίσεις τις αδυναμίες σου. να μάθεις να εκφράζεις τα αρνητικά σου συναισθήματα και να μην τα καταπιέζεις.
Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι κάτι χρειάζεται να αλλάξεις στη ζωή σου. Ότι πρέπει να σε εμπιστεύεσαι και να σε λαμβάνεις σοβαρά υπόψιν τις σκέψεις σου, τη γνώμη σου, την κρίση σου. Να γίνεις η προτεραιότητά σου, να κάνεις απλά καθημερινά πράγματα για σένα που με τα οποία θα αισθάνεσαι ο εαυτός σου, θα αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε αυτά.
Ότι χρειάζεται να πάψεις να συγκρίνεσαι με άλλους και να κάνεις αυτό που ευχαριστεί εσένα, αυτό που σε κάνει να νιώθεις ο εαυτός σου και να μην σκέφτεσαι τις απώλειες που μπορεί να ακολουθήσουν. Αν έχεις τον εαυτό σου σύμμαχος σου, θα έχεις αυτό που αληθινά χρειάζεσαι και ταυτόχρονα κι εκείνους που προσπαθούν με τον ίδιο τρόπο για την ζωή τους.
Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να πάψεις να ανέχεσαι κάθετι που σε προσβάλλει και αποτελεί πρόσκομμα στην εξέλιξη και στην πρόοδό σου, για να σου θυμίσει ότι πρέπει να εκτιμήσεις αυτά που μέχρι τώρα προσπερνούσες, αγνοούσες, περιφρονούσες η απουσία των οποίων έφερε στη ζωή σου την θλίψη και την σκυθρωπή έκφραση στο πρόσωπο σου με αποτέλεσμα η ζωή σου να χάσει την αίγλη, ζωντάνια και το φως που της αξίζει.
Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου, να είσαι καλά εσύ σε ό,τι κάνεις, να σε σέβεσαι, να μην προσπαθείς να σε αλλάξεις για τους άλλους. Οι αλλαγές επέρχονται, επειδή εσύ τις θέλεις και από αγάπη για σένα, για αυτόν τον πολύτιμο και σημαντικό εαυτό σου.
Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
Akous
Πρόσφατα συνάντησα έναν κύριο που μονολογούσε σε ένα παγκάκι, σε κεντρική πλατεία. Καθώς μου αρέσει να παρατηρώ τον κόσμο, κοντοστάθηκα και άκουσα τα όσα είπε.
«Ο κόσμος πλέον περπατά και δε χαμογελά, μιλάει μόνος του. Από μικρός κοιτούσα γύρω μου και όταν έβλεπα κάποιον να μιλά μόνος του, ρώταγα τη μάνα μου αν είναι τρελός. Εκείνη μου απάνταγε ότι είναι θλιμμένος. Αν ζούσε τώρα θα μονολογούσε και εκείνη. Όταν βγήκαν τα κινητά πια, τρόμαξα. Ο κόσμος που μιλά μόνος του έγινε ακόμα περισσότερος. Όμως πάλι σχεδόν κανείς δε γελούσε μόνος του. Μιλούσε και παραπονιόταν, γκρίνιαζε, έκλαιγε.
Ο κόσμος φίλε μου δεν είναι τρελός, θλιμμένος είναι.»
Στις περισσότερες συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων οποιασδήποτε ηλικίας σήμερα κυριαρχεί η θλίψη, η γκρίνια, η μικροπρέπεια. Ο κόσμος ξεχνά να μιλά για τα πράγματα που τον κάνουν χαρούμενο, μάλιστα θα έλεγε κανείς ότι τα αγνοεί επιδεικτικά σε σημείο που τα υποβαθμίζει. Αντίθετα προτιμά να σπαταλά την ενέργεια του μιλώντας για θέματα στενάχωρα ακόμα κι αν αυτά αποτελούν πλέον ανάμνηση και προβλήματα που έχουν λυθεί.
Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις, εστιάζει τόσο πολύ στα μελανά σημεία της καθημερινότητάς του που δε μπορεί να ξεκολλήσει.
Από αυτό το σημείο και έπειτα ο μαύρος σκύλος της κατάθλιψης απέχει ένα τσιγάρο δρόμο. Η σκιά του έρχεται στα ξαφνικά και οι αχτίδες του ήλιου κάνουν καιρό να τη διαπεράσουν.
Η κατάθλιψη είναι η μάστιγα της εποχής ακόμα κι αν το μεγαλύτερο ποσοστό όσων τη βιώνουν δεν το συνειδητοποιούν. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που η κατάσταση επιδεινώνεται αντί να καλυτερεύει.
Η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα του Γολγοθά, αν δε το κάνει κανείς δε πρόκειται να φτάσει στην κορυφή.
Η πάθηση αυτή, γιατί περί πάθησης πρόκειται, δε γνωρίζει ηλικία ή φύλο. Έχει πολλές μορφές και στάδια γεγονός που της χαρίζει την ευλυγισία να απλώνει τα πλοκάμια της σε ένα ευρύ φάσμα.
Ένα παιδί βασανίζεται εξίσου πολύ με έναν ενήλικα, ίσως και παραπάνω γιατί δεν\ μπορεί να εξηγήσει ακόμα τι του συμβαίνει. Ένας έφηβος εξηγεί το γεγονός πιο δραματικά λόγω των ορμονικών και συναισθηματικών ανακατατάξεων που του συμβαίνουν. Ένας ενήλικας ενδέχεται να προσπεράσει το γεγονός, να μη δώσει σημασία ή ακόμα και να βαλτώσει στα λιμνάζοντα νερά της ζωής του.
Το αίτιο της κατάθλιψης δεν είναι συγκεκριμένο αλλά ποικίλλει ανάλογα με τον άνθρωπο και τις καταστάσεις που βιώνει. Μπορεί να κυμαίνεται από μια ερωτική απογοήτευση στην φάση της εφηβείας, μια απόλυση από την «ιδανική» δουλεία, μέχρι την απώλεια ενός συγγενικού προσώπου.
Κανένα αίτιο δεν είναι πιο ασήμαντο από το άλλο, πιο αστείο, πιο εύκολο να ξεπεραστεί.
Εξάλλου εάν κάποιος παγιδευτεί στην σκιά της θλίψης, της εσωστρέφειας, του πανικού, της απόγνωσης, σημασία δεν έχει το «γιατί».
Σημασία έχει η αποδοχή της κατάστασης, η προσωπική επιθυμία κάθε ανθρώπου που το βιώνει, να θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του. Να θέλει να κάνει ένα βήμα πέρα από τη σκιά και να ξανανιώσει τον ήλιο στο πρόσωπο του, να αποδεσμευτεί.
Η απόφαση είναι δύσκολη και σίγουρα όχι αναίμακτη. Δεν έχει καθορισμένο χρονικό διάστημα έως τότε , ούτε από τότε και μέχρι την εξιλέωση. Θέλει χρόνο και στήριξη και υπομονή από τον ίδιο που «πάσχει» αλλά και από τους γύρω του.
Φυσικά απαιτεί συζήτηση. Συζήτηση όχι απαραίτητα δύο ομιλητών, ένας αρκεί. Κάποιος φορές είναι δύσκολο να βρει κανείς την ιδανική απάντηση στο αδιέξοδο του δικού του ανθρώπου. Αυτές τις φορές καλείται να ακούσει, με τις ώρες, με τις μέρες και με τους μήνες αν χρειαστεί.
Και ας αφήσει την απάντηση για κάποιον ειδικό, που γνωρίζει τα σωστά και τα επικίνδυνα μηνύματα. Όχι λάθος μήνυμα, επικίνδυνο, γιατί μπορεί μια αθώα και καλοπροαίρετη απάντηση, να κλονίσει ακόμα ένα νεύρο στην ήδη ανήσυχη σκέψη του ομιλητή και η συζήτηση να μετατραπεί σε καταστροφολογία.
Εάν κάποιος είναι παρατηρητής μιας τόσο νοσηρής κατάστασης, όπλο του έχει μονάχα την υπομονή του, ενώ αν είναι το επίκεντρό της πρέπει να οπλιστεί με επιμονή.
Υπομονή και επιμονή λοιπόν.
Και καλή δύναμη!
Είναι κατάθλιψη ή θλίψη;
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κάποιες φορές αισθανθεί θλιμμένοι, στενοχωρημένοι, άκεφοι, λυπημένοι ή ακόμα και δυστυχισμένοι.
Είναι παθολογικό να νιώθει κανείς αυτά τα συναισθήματα;
Σίγουρα όχι.
Η θλίψη, η λύπη, η στενοχώρια είναι φυσιολογικά συναισθήματα, που εκλύονται όταν επιδράσουν ψυχοτραυματικά – ψυχοπιεστικά γεγονότα της ζωής.
Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, ο χωρισμός, η απώλεια της δουλειάς μας, η ματαίωση κάποιας σημαντικής προσδοκίας είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο να προκαλούν θλίψη.Το αντίθετο, μάλιστα, θα ήταν παθολογικό.
Αν, δηλαδή, ο συναισθηματικός μας κόσμος δεν αντιδρούσε, δε δονούνταν σε συνάρτηση με τα ερεθίσματα που του προσφέρονται.
Όμως, οι φυσιολογικές αυτές αντιδράσεις δεν διαρκούν πολύ, δεν επηρεάζουν σημαντικά τη λειτουργικότητα και τις δραστηριότητες του ατόμου, μεταβάλλονται και συνήθως υποχωρούν. Σε αντίθεση με τη θλίψη, η κατάθλιψη είναι ένα συναίσθημα παθολογικό, επειδή είναι είτε μη αναμενόμενο είτε υπερβολικό σε διάρκεια και ένταση.
Η νόσος κατάθλιψη είναι μια παθολογική κατάσταση που υπερβαίνει το σύμπτωμα «κατάθλιψη». Η νόσος κατάθλιψη έχει συμπτώματα ψυχικά και σωματικά, δηλαδή συμπτώματα από την ψυχική σφαίρα (έντονη και παρατεταμένη θλίψη, άγχος, ευερεθιστότητα, ιδέες ενοχής κλπ.) και σωματικά συμπτώματα (διαταραχές του ύπνου, εύκολη κόπωση, διαταραχές της όρεξης ή της σεξουαλικής επιθυμίας). Εξαιτίας όλων αυτών των συμπτωμάτων υπονομεύεται η ικανότητα του ατόμου να αντεπεξέρχεται στις καθημερινές του δραστηριότητες και ασχολίες.
Προσοχή!
Η θλίψη και η κατάθλιψη μπορεί να αποτελούν παρόμοιες συναισθηματικές εμπειρίες, η κατάθλιψη, όμως, ιδιαίτερα στις βαρύτερες μορφές της, σχετίζεται περισσότερο με βιολογικούς παράγοντες και ως εκ τούτου οι συνηθισμένες προτροπές και συμβουλές που απευθύνονται στους ασθενείς («Θα το ξεπεράσεις μόνος σου», «Βγες έξω» κλπ.) όχι μόνο δε βελτιώνουν την κατάστασή τους αλλά πολλές φορές τους κάνουν να νιώθουν χειρότερα. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση των καταθλιπτικών επεισοδίων είναι τις περισσότερες φορές απαραίτητη.
Ποια είναι τα Συμπτώματα;
Η κατάθλιψη, δεν εμφανίζεται σ’ όλους τους ασθενείς με τα ίδια συμπτώματα. Άλλοι είναι θλιμμένοι, απελπισμένοι, απογοητευμένοι και κατακλύζονται από τύψεις και ενοχές, άλλοι μεμψιμοιρούν και γκρινιάζουν διαρκώς, άλλοι παραπονιούνται για πλήθος σωματικών ενοχλημάτων. Μερικές φορές η διαταραχή εισβάλλει με ενοχλήματα από τη σωματική, κυρίως, σφαίρα, παραπλανώντας τους μη ειδικούς ιατρούς. Στη βαριά κατάθλιψη ο ασθενής βαδίζει αργά, σέρνοντας τα βήματά του, με τον κορμό κυρτό και τo κεφάλι σκυμμένο. Το πρόσωπό του αυλακώνεται από ρυτίδες. Το βλέμμα του είναι ικετευτικό. Οι λέξεις εκφέρονται με δυσκολία, αργά, ψιθυριστά, άτονα. Οι χειρονομίες και η μιμική του προσώπου είναι περιορισμένες. Οι ηλικιωμένοι ασθενείς, στους οποίους κυριαρχεί το άγχος, αγωνιούν, είναι ανήσυχοι, βαδίζουν διαρκώς τρίβοντας τις παλάμες τους και κάποιες φορές τραβώντας τα μαλλιά τους.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην Κατάθλιψη και στη θλίψη;
Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο βιώνουν κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή τους. Η Αμερικάνικη Ένωση Άγχους και Κατάθλιψης επισημαίνει ότι η κατάθλιψη είναι η πιο συχνή ψυχική νόσος στην Αμερική. Η θλίψη είναι αναπόσπαστο τμήμα της κατάθλιψης, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη διαφορά, γιατί μπορεί τόσο εμείς ή κάποιος δικός μας άνθρωπος να έχει την ανάγκη θεραπείας και αυτή να καθυστερήσει ή να είναι ελλειπής, με κίνδυνο της υγείας του.
- exatomikeusitherapy@gmail.com
