Άνιμα και Άνιμους… “…το βασικότερο το αγνοούν γενικά οι άνθρωποι… Αγνοούν δηλ. ότι στο βάθος της η κάθε γυναίκα κλείνει μέσα της έναν άντρα και ο κάθε άντρας μια γυναίκα. Κατά κανόνα, η γυναίκα χαίρεται να πιστεύει ότι είναι πολύ θηλυκιά και ο άντρας τόχει κρυφό καμάρι να είναι πολύ άντρας
Αυτά όμως ισχύουν για την επίπεδη επιφάνεια της ανθρωπότητας που σ΄αυτήν κινείται η πλειονότητα των ανθρώπων. Πολύ σύντομα, αν η γυναίκα επιχειρήσει μια κατάδυση στα βάθη της, ανακαλύπτει έναν πλήρη άντρα μέσα της, ενώ ο άντρας αντίστοιχα την θηλυκή πλευρά του,…..
Αυτόν τον εσωτερικό άνδρα μέσα στην γυναίκα, που φοράει χίλια προσωπεία και παίρνει χιλιάδες μορφές ο ΓΙΟΥΝΓΚ τον ονόμασε Άνιμους. Την γυναίκα μέσα στον άντρα, Άνιμα…..
…………………
Άπειρη είναι η ποικιλία και των δύο αυτών εσωτερικών οντοτήτων. Ανεξάντλητος ο πλούτος τους και η χαρά στην γυναίκα ή στον άντρα που κατορθώνει να αποσπάσει, απ’ αυτή τη μορφή ένα – ένα , όλα τα χαρίσματά της και να τα αφομοιώσει , εξουδετερώνοντας ταυτόχρονα όλο της το φαρμάκι.
Αλλοίμονό τους όμως αν εισβάλει στο Συνειδητό τους αυτή η μορφή, αν τους κατακλύσει και αποκτήσει τον έλεγχο, αν της παραδώσουν την οντότητά τους…. Σε λίγο θα τους έχει “ξεκοκκαλίσει” ψυχολογικά και πνευματικά…”
————————
Όπως ακριβώς ζούμε σ’ ένα εξωτερικό κόσμο όπου μια ολόκληρη ήπειρος μπορεί από στιγμή σε στιγμή να βυθιστεί, ή ένας πόλος να μετακινηθεί, έτσι και εσωτερικά ζούμε σ’ ένα κόσμο όπου σε κάθε στιγμή μπορεί να συμβεί κάτι παρόμοιο, που αν θα’ χει τη μορφή μίας ιδέας (έμμονης ή παράλογης) ή διάθεσης (αόριστης ή απρόβλεπτης) δεν θα είναι γι’ αυτό το λόγο λιγότερο επικίνδυνο και αξιόπιστο.
Σύμφωνα με τον Γιούνγκ μία τέτοια κατάρρευση καθώς και μερικά από τα πιο δύσκολα και λεπτά ηθικά μας προβλήματα δημιουργούνται από την εμφάνιση ενός εσωτερικού προσώπου με αυτόνομη προσωπικότητα και μη συνειδητή συμπεριφορά. Το πρόσωπο αυτό εμφανίζεται στα όνειρα, στα οράματα, στις φαντασιώσεις μας ή προβάλλεται πάνω σε πρόσωπα ή καταστάσεις της καθημερινής μας ζωής. Έχει χαρακτηριστικά που λείπουν από τη εξωτερική προσωπικότητα και λειτουργεί με τρόπο αντισταθμιστικό αλλά πάντα ασυνείδητο γιατί παρενοχλεί την προσαρμογή του ατόμου στον εξωτερικό κόσμο γκρεμίζοντας του την ιδανική εικόνα που έχει φτιάξει για τον εαυτό του.
Το πρόσωπο για το οποίο μιλάμε είναι αρχετυπικής μορφής, έχει τις ρίζες του στο συλλογικό ασυνείδητο και εμφανίζεται με αρσενική μορφή (animus) αν το άτομο είναι γυναίκα, ή με θηλυκή μορφή (anima) αν το άτομο είναι άνδρας. Πιο απλά μπορούμε να πούμε ότι η και πιο θηλυκή γυναίκα κρύβει μέσα της έναν άντρα (σαν μία εσωτερική μορφή της ψυχής της), ενώ και ο πιο τέλεια αρρενωπός άνδρας κλείνει μέσα του κάτι θηλυκό (και γνωρίζουμε ότι οι πολύ αρρενωποί άνδρες έχουν προσεκτικά φυλαγμένη και κρυμμένη μια πολύ τρυφερή συναισθηματική ζωή που συχνά περιγράφουμε εσφαλμένα σαν «θηλυκή»). Χαρακτηριστικό είναι ότι στο ασυνείδητο της γυναίκας υπάρχει κληροδοτημένη μια ομαδική εικόνα άντρα, ενώ στο ασυνείδητο του άντρα υπάρχει κληροδοτημένη μια ομαδική εικόνα γυναίκας με τη βοήθεια της οποίας ο άνδρας κατανοεί τη γυναικεία φύση, ενώ κάτι αντίστοιχο ισχύει για τη γυναίκα..
Πρόκειται για μία οντότητα που λειτουργεί ανεξάρτητα από τις άλλες ψυχικές λειτουργίες και παρεμβαίνει στη ζωή του ατόμου είτε καταστρεπτικά είτε βοηθητικά, αλλά πάντα καθοριστικά και επίμονα Animus σημαίνει νους ή πνεύμα. Είναι η αρσενική ψυχή μέσα στη γυναίκα που κατεξοχήν λειτουργία της είναι ότι παράγει γνώμες και εμμονές. Αντιστοιχεί στον πατρικό λόγο. Η Anima είναι η θηλυκή ψυχή του άνδρα. Αντιστοιχεί στον μητρικό έρωτα και παράγει διαθέσεις και συγκινήσεις.
Η επίδραση που έχουν στο Εγώ ο άνιμους και η άνιμα είναι βασικά η ίδια. Είναι πολύ δύσκολο ν’ απαλλαγεί κανείς απ’ αυτή την επίδραση γιατί είναι πρώτα απ’ όλα ιδιαίτερα ισχυρή. Και αμέσως γεμίζει την εγωική προσωπικότητα με μια ακλόνητη αίσθηση δικαίωσης. Ύστερα η αιτία της επίδρασης προβάλλεται και φαίνεται ότι αποτελεί μέρος των αντικειμένων και των αντικειμενικών καταστάσεων (και τα δύο είναι γνωρίσματα του αρχετύπου).Φυσικά το αρχέτυπο υπάρχει a priori. Αυτό εξηγεί την αναμφισβήτητη ύπαρξη ορισμένων ψυχικών διαθέσεων και γνωμών που είναι εντελώς παράλογες και οι οποίες είναι δύσκολο να επηρεαστούν επειδή η υποβλητική επίδραση που ασκεί το αρχέτυπο είναι πολύ ισχυρή. Το συνειδητό γοητεύεται απ’ αυτό, αιχμαλωτίζεται, ναρκώνεται. Συχνά μάλιστα έχει μία αόριστη αίσθηση μίας ηθικής ήττας. Ύστερα αρχίζει να κρύβεται και να συμπεριφέρεται όλο και πιο αμυντικά, περιφρονητικά και υποκριτικά, δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο που απλά αυξάνει τη αίσθηση της κατωτερότητας του. Τότε καταλύεται η ανθρώπινη σχέση γιατί όπως και η μεγαλομανία έτσι και το αίσθημα κατωτερότητας, αποκλείει την αμοιβαία αναγνώριση. Και χωρίς αμοιβαία αναγνώριση σχέση δεν υπάρχει .
